Doc.gr
Posted: Thursday, 09 January 2014
Λίγα λόγια για τον Θυρεοειδή
Ελάχιστα επεμβατική χειρουργική θυρεοειδούς

Τι είναι ο θυρεοειδής και ποιος ο ρόλος του;

Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες του ανθρωπίνου σώματος. Ο θυρεοειδής έχει σχήμα πεταλούδας και βρίσκεται χαμηλά στον τράχηλο. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο αδένας παράγει ορμόνες, οι οποίες επηρεάζουν τη λειτουργία των περισσοτέρων οργάνων.  

Πότε ο θυρεοειδής πάσχει;

Ο θυρεοειδής μπορεί να πάσχει με δύο τρόπους: μορφολογικά ή/και λειτουργικά. Η μορφολογική «ασθένεια του θυρεοειδή» σχετίζεται τόσο με τον όγκο του όσο και με την δομή του. Από την αρχαιότητα, κάθε διόγκωση του θυρεοειδούς ονομάζεται βρογχοκήλη. Όσον αφορά την δομή του, μπορεί να υπάρχουν ένας ή περισσότεροι όζοι, μικροί ή μεγάλοι, που συχνά δεν είναι ορατοί και αντιληπτοί με την ψηλάφηση. Η λειτουργική δυσλειτουργία του θυρεοειδή σχετίζεται με την ποσότητα των ορμονών που εκκρίνονται. Όταν, οι θυρεοειδικές ορμόνες δεν επαρκούν, τότε μιλάμε για υποθυρεοειδισμό ενώ, όταν υπάρχει υπερέκκριση μιλάμε για υπερθυρεοειδισμό. Σε επίπεδο καθημερινής πράξης η διαταραχή των θυρεοειδικών ορμονών απορρυθμίζει τον μεταβολισμό των κυττάρων με δυσμενείς συνέπειες για την καρδιά, την κυκλοφορία του αίματος, την κινητικότητα του εντέρου, την ανάπτυξη του σκελετού, τις εσωτερικές καύσεις του οργανισμού, τον κύκλο και τη γονιμότητα της γυναίκας κ.α.  

Πότε πρέπει να χειρουργηθεί ο θυρεοειδής;

 Οι περισσότερες παθήσεις του θυρεοειδούς δεν είναι χειρουργικές και συνήθως αντιμετωπίζονται και ρυθμίζονται από γιατρούς παθολογικών ειδικοτήτων και κυρίως από ενδοκρινολόγους. Οι ενδείξεις για χειρουργείο είναι συγκεκριμένες και χωρίζονται σε απόλυτες και σχετικές. 
    Απόλυτες ενδείξεις είναι:
1. Βιοψία η οποία αποδεικνύει την παρουσία νεοπλάσματος,
2. Διόγκωση του αδένα (είτε λόγω όζων είτε διάχυτη) που προκαλεί πιεστικά φαινόμενα στα γύρω όργανα,
3. Ακίνητη ψηλαφητή διόγκωση του αδένα,
4. Ταχέως αναπτυσσόμενη συμπαγής διόγκωση του αδένα.
    Σχετικές ενδείξεις είναι: 1. Παρουσία όζου μεγαλύτερου από 3 εκ.
2. Επιθυμία αφαίρεσης του αδένα από τον ασθενή,
3. Παρουσία όζων σε ακτινοβολημένο τράχηλο,
4. Νοσολογία του αδένα που δεν έχει ελεγχθεί με συντηρητικές θεραπείες,
5. Απεικονιστικά ευρήματα που προσδίδουν υψηλή υπόνοια κακοήθειας σε ήδη υπάρχοντα όζο.
Ακριβώς η παρουσία σχετικών ενδείξεων είναι που προκαλεί συχνά διχογνωμίες μεταξύ των επιστημόνων που ασχολούνται με το θυρεοειδή.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η βιοψία του θυρεοειδή είναι ενδεικτική και όχι αποδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στον αδένα. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο ασθενείς με μία ή πολλαπλές μη παθολογικές προεγχειρητικές βιοψίες δια βελόνης να έχουν τελική ιστολογική έκθεση που αναφέρει παρουσία καρκινώματος και το αντίστροφο. 

Ποιος πρέπει να κάνει την επέμβαση;

 Η θυρεοειδεκτομή (ολική ή όχι) ανήκει ιστορικά στην ευρεία γκάμα των επεμβάσεων της χειρουργικής ωστόσο, η ιδιαιτερότητα αυτής της λεπτής επέμβασης και η σοβαρότητα των δυνητικών επιπλοκών επέβαλαν την υπερεξειδίκευση στην χειρουργικών των ενδοκρινών αδένων. Επίσημα, λοιπόν, ο κάθε χειρουργός μπορεί να εκτελέσει μία θυρεοειδεκτομή, όμως ο εξειδικευμένος χειρουργός είναι αυτός που θα πετύχει το βέλτιστο αισθητικό αποτέλεσμα, με τον μικρότερο δυνατό αριθμό επιπλοκών και την μικρότερη πιθανότητα υποτροπής της νόσου και επανεπέμβασης.  

Υπάρχει κάτι καινούργιο στην εγχειρητική του θυρεοειδούς;

Η θυρεοειδεκτομή πραγματοποιείται, δυστυχώς ακόμα και σήμερα, με ποικίλους τρόπους και συναντά κανείς συχνότατα την παραδοσιακή τεχνική (Kocher 1909) με τις μεγάλες τομές, τις παροχετεύσεις και την πολυήμερη ανάρρωση. Οι χειρουργοί που είναι εξειδικευμένοι στην χειρουργική των ενδοκρινών εφαρμόζουν την ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή. Αυτή μπορεί να γίνει –ανάλογα με τις ενδείξεις- είτε με τη βοήθεια μεγεθυντικών γυαλιών (loupes), είτε υποβοηθούμενη με κάμερα. Η μεγέθυνση που προσφέρουν αυτά τα δύο εργαλεία μειώνει δραστικά τις επιπλοκές. Στο τέλος του χειρουργείου, δεν τοποθετούνται παροχετεύσεις. Ο ασθενής μπορεί να μιλήσει κατευθείαν, ενώ σιτίζεται κανονικά 3 ώρες μετά το χειρουργείο. Την επόμενη μέρα ο ασθενής παίρνει εξιτήριο και είναι σε θέση να επιστρέψει στις καθημερινές του ασχολίες και δραστηριότητες. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί η ύπαρξη και χρήση νυστεριών ραδιοσυχνοτήτων ή υπερήχων που παρέχουν την μέγιστη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα. Η χρήση του μειώνει σημαντικά την κάκωση των ιστών καθώς, και τον εγχειρητικό χρόνο. Τέλος, στις περιπτώσεις υποτροπών ή μεγάλων ογκολογικών επεμβάσεων στο θυρεοειδή, η χρήση της νευροπαρακολούθησης διασφαλίζει την προστασία των λαρυγγικών νεύρων και της φώνησης.  



  • Διάδωσέ αυτό το άρθρο: